Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη να εντοπίσουν και να εκφράσουν τη συναισθηματική τους ζωή. Ας εκφραστούμε λοιπόν!
Οι άνθρωποι εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας τους διαφέρουν στην ένταση των συναισθημάτων τους. Είναι όμως κοινή πεποίθηση ότι η συστηματική απώθηση των συναισθημάτων μας οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα. Τα προβλήματα βέβαια είναι περισσότερα όταν η απώθηση των συναισθημάτων είναι καθολική, δηλαδή απωθούνται όλα τα συναισθήματα πάντοτε και όχι επιλεκτική.
Πως εκφράζουμε την συναισθηματική μας ζωή
- να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν μέσα μας συναισθήματα είτε αυτά είναι θετικά είτε αυτά είναι αρνητικά.
- να δώσουμε την άδεια στον εαυτό μας να νιώσει τα συναισθήματά του.
- να δώσουμε την άδεια να θυμώσει, να φοβηθεί, να ευχαριστηθεί ή οτιδήποτε άλλο.
Τι εμποδίζει το να εκφραστούμε;
Ένας ανασταλτικός παράγοντας έκφρασης των συναισθημάτων μας είναι το τι βιώσαμε στην παιδική μας ηλικία. Πολλές φορές τα παιδιά μαθαίνουν να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους ή να εκφράζουν μόνο τα θετικά. Έχουν αναστολές για παράδειγμα όταν νιώθουν θυμό και έτσι δεν τον εκφράζουν.
Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή αφού οι αναστολές έχουν τόσο καλά εμφυτευτεί, που έχουν γίνει πλέον άκαμπτες και πάγιες.
Ας δώσουμε λοιπόν στον εαυτό μας την άδεια να έχει συναισθηματική ζωή και να την γνωρίζει. Αν δεν μπορείτε να δώσετε αυτή την άδεια όταν είναι και άλλοι παρόντες τότε ας μείνει αυτό στο <<μεταξύ σας>>.
Για παράδειγμα, μετά από μια ευχάριστη μέρα ,πηδήξτε από χαρά. Φερθείτε σαν ένα χαρούμενο παιδί. Συνοδέψτε τα συναισθήματά σας με κινήσεις και χειρονομίες.
Πηδήξτε, χορέψτε, ξαπλώστε στο πάτωμα, κλωτσήστε.
Ένα δεν είχατε ποτέ αυτή την ευκαιρία να το κάνετε, κάντε τα τώρα.
Ένα ντρέπεστε για αυτά, ρωτήστε τον εαυτό σας γιατί. Γιατί ντρέπεστε για τον εαυτό σας;
Συνήθως πάντα μέσα μας υπάρχει ένας εσωτερικός γονιός που μας λέει τι είναι καλό να κάνουμε και τι όχι. Αυτός ο εσωτερικός γονιός μας παρατηρεί και μας επιπλήττει. Ο σωστός τρόπος να τον διώξουμε από μέσα μας είναι να τον χλευάσουμε και να κάνουμε τελικά ότι εμείς επιθυμούμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να ξεσπάσουμε.
Κλάψε, κάνει καλό!!!
Εάν θέλετε να κλάψετε, κάντε το και αυτό. Πολλοί άντρες μεγάλωσαν με την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να κλαίνε. Έχουν χάσει λοιπόν το χάρισμα να δακρύζουν και έτσι σταματούν τον μηχανισμό των δακρύων πριν ακόμη ενεργοποιηθεί.
Έρευνες βέβαια έχουν δείξει ότι το κλάμα ασκεί ευεργετική επίδραση στην χημεία τους σώματός μας αφού αντιστρέφει ορισμένες επιβλαβείς οργανικές αντιδράσεις στο στρες. Έχει επίσης εκφραστεί η υπόθεση ότι τα χαμηλά ποσοστά καρδιακών προσβολών στις γυναίκες σχετίζονται και με την ικανότητα τους να ξεσπούν σε κλάματα, όταν νιώθουν ότι το έχουν ανάγκη.
Όσο και να υπάρχει η κοινωνική προκατάληψη ότι δεν κλαίμε δημόσια , τα δάκρυα απελευθερώσουν καλύτερα τα συναισθήματά μας και μας βοηθούν να τα αναγνωρίσουμε καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά. Το να εκφραστούμε με λίγα λόγια θεωρείται μεγάλο λάθος αλλά είναι απαραίτητο να το προσπεράσουμε.
Τα συναισθήματά μας και οι άλλοι
Η έκφραση των συναισθημάτων μας βοηθά αυτούς που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε να μας καταλάβουν καλύτερα και να μας δείξουν την κατανόηση και την υποστήριξη που δικαιούμαστε όταν νιώθουμε στρες.
Με τον ίδιο τρόπο, η αναγνώριση των δικών μας συναισθημάτων μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων. Πολλοί άνθρωποι που δεν εκφράζουν τα δικά τους συναισθήματα, πανικοβάλλονται από τα συναισθήματα των άλλων.
Εάν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας δάκρυα, δεν ανεχόμαστε ούτε τα δάκρυα των άλλων.
Εάν δεν αναγνωρίζουμε τον δικό μας θυμό, δεν κατανοούμε το θυμό των άλλων.
Εάν δεν αναγνωρίζουμε την δική μας χαρά νιώθουμε αμηχανία με την χαρά των άλλων.
Εάν δεν αναγνωρίζουμε τα τρυφερά μας συναισθήματα, αντιμετωπίζουμε ψυχρά την έκφραση των τρυφερών συναισθημάτων των άλλων.
Εάν δεν μπορούμε να παραδεχτούμε τις αδυναμίες μας, είμαστε σκληροί απέναντι στις αδυναμίες των άλλων.
Τελικά, το κλειδί για να εκφραστούμε είναι να παραδεχτούμε ότι τα συναισθήματα είναι ένα φυσικό, επιθυμητό και παραγωγικό μέρος της ζωής μας.
Ασφαλώς και πρέπει να μπορούμε να τα ελέγχουμε και να γνωρίζουμε πότε αρμόζει να τα εκφράζουμε και πότε όχι και αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν έχουμε γνώση και σαφή κατανόηση της συναισθηματικότητάς μας.
Πολλές φορές η έκφραση των συναισθημάτων συνδέεται με την Ψυχική Ανθεκτικότητα.
Μπορείς να μάθεις περισσότερα παρακάτω.
